🐏 Hodowca Trzody Chlewnej Dawniej

Ferma trzody chlewnej p. Huberta Gocłowskiego w woj. mazowieckim. Firma Hodowca Sp. z o.o. miała okazję uczestniczyć w wyposażaniu budynków hodowli w cyklu z

Przemysł przetwórczy, odbierający wyniki hodowli i produkcji trzody, dostarcza środki spożywcze i oddziałuje na kierunki pracy hodowlanej w stadach zarodowych. Każde z tych trzech ogniw ma więc wpływ na program hodowlany trzody chlewnej. Praca w stadzie polega na wyborze najlepszych zwierząt i pozostawieniu ich do dalszej hodowli.

Jeżeli chodzi o horrory, jestem dyletantem. Umiem rozpoznać, ale w subtelnościach gatunku tak średnio się orientuję. Gdy więc trafiłem kiedyś na kategorię „body horror”, zacząłem się zastanawiać, jakiż to zdeprawowany umysł poświęcałby całe książki (lub opowiadania) opisom niszczonych, deformowanych, przechodzących mutacje ludzkich ciał? Dlaczego ktoś miałby o tym czytać? Czy tylko i wyłącznie, by dać upust chorym fantazjom i potrzebom? Kiedyś tak mi się wydawało. No ale mi się wiele wydawało kiedyś i wciąż się uczę nieufności w stosunku do moich oczekiwań. Po książkę sięgnąłem przypadkiem, bez wcześniejszych założeń najmniejszych, bez znajomości innych dokonań autora. Daję zawsze pierwszeństwo tekstom, nie autorom. Kobieta z fatalną fryzurą, deformującymi twarz okularami, z wyeksponowanym imponującym biustem poluje na autostopowiczów. Dobrze zbudowanych mężczyzn. Jeżeli takowy nie ma rodziny, znajomych, nie wydaje się być chorym, kobieta wstrzykuje mu truciznę i uprowadza na farmę, gdzie hoduje się ich na mięso. Zapakowane mięso trafia do odbiorców, którzy nie są ludźmi. Tak to wszystko w największym skrócie wygląda i odsłania się przed czytelnikami mniej więcej po 1/3 książki. Nie chodzi więc o typowe powolne odkrywanie tajemnicy, która dopiero na ostatnich stronach książki ma ogłuszyć odbiorcę. Nie. Chodzi raczej o nieustanne trzymanie tego garnka na wolnym ogniu. Czytelnik nawet nie zauważy, że się ugotował. Powieść oferuje kilka cudownie intrygujących pytań, które brzmią na pozór tylko jednoznacznie. W większości powieści grozy ofiarami najczęściej padają osobnicy słabsi od mordercy/porywacza/potwora. Bezradna i bezsilna ofiara potęguje strach. Tutaj jest odwrotnie – łupem padają bez wyjątku silni, umięśnieni, wysportowani mężczyźni, którzy przypadkowo znaleźni się na poboczu drogi szybkiego ruchu, licząc na uśmiech losu. Co może niepokoić? Odczytałem to natychmiast jako metaforę końca tradycyjnie rozumianego patriarchatu. To właśnie ten męski typ zawieszający wzrok na odsłoniętym dekolcie musi w końcu zostać pożarty przez siły, których nie rozumie lub je fałszywie interpretuje. A z drugiej strony może to być po prostu przestroga, by nie jeździć autostopem? Sama hodowla samców, których mięso ma trafić na stoły bogatych „obcych” to nic innego jak sprytnie odwrócony obraz mechanizmów przemysłu spożywczego, który opierając się na truchłach zabitych świń, krów, kur i gęsi dostarcza ludziom jedzonka na obiad. Wiem, że chwyt jest prostacki i ograny (co by było, gdyby to ludzi podawano z ziemniakami i sałatką?), ale Faber pisze o tym w wyjątkowo beznamiętny sposób przyjmując nie ludzką, ale konsumencką perspektywę. Brzmi to jak moralitet stworzony na potrzeby wojujących wegetarian, co jednak nie powinno odpychać. Nie ma w tym za grosz taniego sentymentalizmu lub tendencji. Pisarz na dodatek zawiesza tradycyjnie rozumiane rozróżnienie natury ontologicznej. Człowiekiem nazywany jest ten, kto po prostu stoi wyżej na drabinie rozwoju. Tak więc gdyby psy, koty lub konie były inteligentniejsze od nas, to one automatycznie stałyby się ludźmi. Nasza umiejętność pisania, konstruowania prostych mechanizmów, noszenie ubrań wcale nie czyni z nas korony stworzenia. Hodujących nas w klatkach „obcych” nie wzruszą niezgrabne próby porozumienia, bełkoty obciętych języków lub skreślone na klepisku słowo „litości”. Czy Faber nie stara się zabrać głosu w dyskusji o tym, czy nie nadać statusu równego człowiekowi tym istotom, które potrafią się z nami porozumiewać? W czym są gorsze od nas orangutany czy szympansy? Dlaczego trzymamy je w klatkach? A czy gdy na niebie pojawi się pojazd kosmiczny z „wyższymi i lepszymi” od nas, to wtedy ludzie spadną do poziomu zwierząt? Hodowlanych? Jedyny „obcy”, który upomina się o godność zwierząt (czyli nas, homo sapiens), robi to niejako z przekory, buntuje się przeciwko starszym, ale jego opór ma w sumie dość kabotyński wymiar a la Zbyszek Dulski znany z dramatu Zapolskiej. Wychodzi więc na to, że wszelki bunt zawsze skażony jest egoistyczną potrzebą bycia po prostu innym. Potrzebą, z której po prostu się wyrasta. Na koniec muszę wspomnieć o nieopuszczającym czytelników ani przez moment depresyjnej klaustrofobicznej atmosferze. Bohaterką jest już wspomniana wcześniej młoda dziewczyna, której całym sensem życia jest ciężka praca. Faber precyzyjnie rekonstruuje niemal pustelnicze życie istoty, która musi przynajmniej sprawiać wrażenie człowieka, by oszukać swoje potencjalne ofiary. Dziewczynie wystarczy stare zakurzone łóżko, cieknący prysznic, jeden komplet ubrań, miniaturowy telewizor i samochód. Jako nie-człowiek niczego więcej nie potrzebuje. Ale… jeśli popatrzymy na nią jak na jeszcze jedną sezonową robotnicę lub sprzątaczkę, która trafiła do „lepszego” miejsca, by odmienić swój uchodźczy los i nie odmienia go nawet o jeden procent? I pomyśleć, że zabierałem się za tę książkę jak za pierwszy z brzegu horror z pewnymi ambicjami.

Hodowla trzody chlewnej była kiedyś istotnym segmentem polskiego rolnictwa. Dzisiaj jej potencjał nie jest w pełni wykorzystywany, czego powodem są duże wahania cen żywca oraz rozdrobnienie i brak profesjonalizacji gospodarstw. Aby poprawić efektywność polskiej hodowli powstał program Gobarto 500, którego celem jest odbudowa rynku produkcji mięsa wieprzowego w najnowszych danych wynika, że sytuacja na rynku trzody chlewnej jest dobra, a wieprzowina króluje na polskich stołach. Jak podaje GUS, Polacy zjadają jej ok. 41 kg rocznie, przedkładając ten rodzaj mięsa nad drób i wołowinę. Jednak okazuje się, że 30% spożywanego przez Polaków mięsa wieprzowego pochodzi z importu. Tak duży udział zagranicznych dostawców powoduje, że polski rynek jest uzależniony od zawirowań za granicą. Spadek lub wzrost cen w innych krajach Unii Europejskiej, Chinach czy USA nie pozostaje bez wpływu na nasz krajowy proces skupu. Standaryzacja oraz profesjonalizacja procesu tuczu trzody chlewnej może spowodować, że polskie gospodarstwa będą mniej podatne na wahania zagranicznych rynków. Koncentracja produkcji jest szansą na zwiększenie udziału polskiej wieprzowiny w światowym hurcie. Obecnie ceny trzody chlewnej są najwyższe od 5 lat. Ich wysoki poziom utrzymuje się od początku 2017 r., a jedynie w lutym ceny lekko spadły względem poprzedniego miesiąca. Jednak szacuje się, że w najbliższym kwartale ceny się obniżą, choć daleko im będzie do najniższych poziomów w historii. Duże wahania cen mogą niepokoić obecnych rolników oraz tych, którzy chcieliby się zaangażować w produkcję trzody chlewnej. - Podczas gdy polski, rozdrobniony i mało profesjonalny rynek produkcji wieprzowiny kurczył się, nasi zachodni sąsiedzi postawili na koncentrację produkcji i jej wysoką jakość. Jak pokazują prognozy OECD światowy rynek konsumpcji mięsa wieprzowego wzrośnie w latach 2012-2021 o 13%. Wprowadzenie niezbędnych rozwiązań w zakresie tuczu trzody chlewnej wpłynie pozytywnie na opłacalność produkcji wieprzowiny. Dziś najniższe koszty produkcji osiągają rolnicy z Hiszpanii, Danii, Belgii czy Niemiec i chcielibyśmy, żeby wkrótce do tego grona dołączyli polscy hodowcy, dlatego zdecydowaliśmy się uruchomić Gobarto 500 – mówi Paweł Spyrka, dyrektor ds. rozwoju trzody chlewnej. Spółka Hodowca Gobarto 500 to inicjatywa polegająca na budowie na gruncie rolnika budynku inwentarskiego na 2000 sztuk trzody chlewnej. Tuczone będą w nim zwierzęta dostarczone przez firmę Gobarto, a następnie odebrane po osiągnięciu ustalonej wagi ubojowej. Taki sposób produkcji gwarantuje jej powtarzalność, a co za tym idzie, wpływa na lepszą jakość surowca i większą opłacalność hodowli. Rolnik, który dołączy do programu, otrzyma wysokie miesięczne wynagrodzenie, dostęp do nowoczesnych technik produkcji, wsparcie merytoryczne na każdym etapie oraz opiekę weterynaryjną. Będzie to także szansa na rozwój własnego gospodarstwa poprzez budowę nowoczesnego budynku inwentarskiego. Istotne jest, że bez względu na koniunkturę na rynku rolnik otrzyma stałe wynagrodzenie za pracę włożoną w tucz każdy hodowca uczestniczący w programie weźmie udział w szkoleniach organizowanych w ramach Akademii Rolnika, podczas których zdobędzie specjalistyczną wiedzę dotyczącą nowoczesnych technik tuczu. Warto dodać, że Gobarto zaprasza do programu zarówno doświadczonych rolników, jak i tych, którzy nie zajmowali się dotąd hodowlą zwierząt. Więcej informacji na temat programu Gobarto 500 można znaleźć na stronie internetowej:

Bioasekuracja jest ważnym elementem walki z ASF. Do 22 lipca można było starać się o wsparcie w tym zakresie. 22 lipca br. minął termin składania wniosków o dofinansowanie do 50 proc. kosztów poniesionych na działania związane z bioasekuracją. Zwrot obejmował takie inwestycje, jak zakup mat dezynfekcyjnych czy też zabezpieczenie budynków, w których utrzymywane są świnie przed dostępem zwierząt domowych. Skończył się termin składania wniosków o wsparcie W ubiegły piątek minął termin składania wniosków o dofinansowanie do 50 proc. kosztów poniesionych na działania, które obejmuje bioasekuracja. Wsparcie udzielane jest w formule pomocy de minimis w rolnictwie. Nabór wniosków o taką pomoc rozpoczął się 20 czerwca 2022 r. W ramach dofinansowania beneficjenci mogą otrzymać zwrot do 50% kosztów, które ponieśli na takie inwestycje, jak zakup odzieży ochronnej i obuwia ochronnego, zakup mat dezynfekcyjnych, zabezpieczenie budynków, w których utrzymywane są świnie przed dostępem zwierząt domowych, zakup sprzętu do wykonania zabiegów dezynfekcyjnych, dezynsekcyjnych lub deratyzacyjnych oraz produktów biobójczych, środków dezynsekcyjnych lub deratyzacyjnych oraz przebudowę lub remont pomieszczeń w celu utrzymywania świń w gospodarstwie w odrębnych, zamkniętych pomieszczeniach, mających oddzielne wejścia oraz niemających bezpośredniego przejścia do innych pomieszczeń, w których są utrzymywane inne zwierzęta kopytne – w przypadku gospodarstw, w których utrzymuje się średniorocznie nie więcej niż 50 sztuk świń. Bioasekuracja ważnym krokiem w kierunku walki z ASF Prawidłowa bioasekuracja to klucz do walki z ASF. W ostatnim czasie Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności ruszył z kampanią, która ma na cely podniesienie świadomości wśród rolników, weterynarzy i myśliwych poprzez zapewnienie ogólnego zrozumienia zagrożenia, które może być dzielone przez krajowe, regionalne i lokalne organizacje zajmujące się zdrowiem zwierząt. Kampania ma również na celu zwiększenie szybkości zgłaszania i dążenie do zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby. Przeczytaj również: Dobrostan trzody chlewnej – warunki otrzymania płatności

Liczba ognisk ASF w województwie podkarpackim wzrosła do 54. Tylko w samym powiecie mieleckim służby potwierdziły aż 51 gospodarstw dotkniętych tą chorobą, w których znajdowało się łącznie 3514 świń. - Dużo jest powiedziane o pomocy dla rolników i bardzo dobrze, niech ta pomoc płynie szerokimi strumieniami. Ja prowadzę produkcję trzody chlewnej trzecie pokolenie tj. od 62. roku. Mogę tylko powiedzieć, że to, co się dzieje na terenie powiatu mieleckiego, nie śniło się nikomu - mówił dla portalu Wojciech Naprawa, przewodniczący powiatowy Podkarpackiej Izby Rolniczej. Powiat mielecki w tym roku jest niechlubnym rekordzistą liczby ognisk ASF w Polsce. ASF. Kolejne ognisko w powiecie mieleckim Główny Inspektorat Weterynarii wyznaczył 105. ognisko afrykańskiego pomoru świń w Polsce w 2021 roku. Ognisko ASF nr 2021/105 zostało wyznaczone 24 września na podstawie wyników badań laboratoryjnych otrzymanych z PIWet - PIB Puławy.... - Patrząc 5 lat do tyłu, patrzyliśmy na Podlasie, gdzie rozprzestrzeniał się ASF. My tutaj na naszym terenie myśleliśmy, że to jest daleko. Nie wierzyliśmy, że kiedyś może to dojść do nas - mówił dla portalu Wojciech Naprawa. Liczba ognisk ASF w powiecie mieleckim w tym roku doprowadziła do bardzo dużego zmniejszenia liczby gospodarstw utrzymujących trzodę chlewną. - Kiedyś, jeszcze przed wprowadzeniem identyfikacji zwierząt, mieliśmy tutaj 4 tysiące gospodarstw. Jeszcze przed wystąpieniem ASF było ich w granicy 1200-1300. Jak po wszystkim zostanie ich 400 to będzie bardzo dobrze, bo wierzcie mi, nikt nie wróci do tej skali. Małe gospodarstwa nie powrócą już do produkcji i musimy mieć tego świadomość - komentował dla portalu Wojciech Naprawa. Radny podkreślił, że on jeszcze utrzymuje trzodę chlewną w swoim gospodarstwie. Wielu rolników nie ma jednak takiej możliwości. - Każde to gospodarstwo było u nas potrzebne, bo małe gospodarstwo, które ma mało świń, poszło w kierunku rolniczego handlu detalicznego i wiązało z tym przyszłość produkując zdrową żywność - mówił dla Wojciech Naprawa dodając: - Ci ludzie nie mają przyszłości. Nawet ten rok czy dwa lata. Jak żyć przez ten okres? Muszą pójść do pracy, a jak pójdą do pracy to już do hodowli trzody chlewnej nie wrócą. Więcej informacji na temat hodowli trzody chlewnej znajdziesz w najnowszym wydaniu magazynu "Hoduj z Głową Świnie". ZAPRENUMERUJ

Odsadzenie prosiąt od lochy to jednocześnie koniec jednego i początek kolejnego bardzo trudnego etapu w produkcji trzody chlewnej. Przebywające dotychczas z matką zapewniającą pokarm, prosięta zostają po okresie 4-6 tygodni oddzielone.

Wielkość gospodarstwa - 120 ha. Struktura upraw: rzepak - 25 ha, pszenica - 35 ha, pszenżyto - 15 ha, kukurydza - 25 ha, jęczmień jary - 20 ha. Hodowla zwierząt zarodowych w gospodarstwie jest prowadzona od dwóch pokoleń. Hodowla trzody chlewnej oparta na lochach ras: wbp, pbz, duroc i pietrain. Stan loch - średnio 140 sztuk. Rodzaj produkcji - knury oraz loszki. Pasze dla zwierząt są przygotowywane z własnych zbóż z dodatkiem koncentratów i soi. Dla potrzeb hodowli rocznie dokupuje się około 150-200 ton zbóż paszowych. Knury czystorasowe i mieszańcowe ok. 200 sztuk rocznie oraz loszki hodowlane ok. 500 sztuk rocznie rozprowadzane są do stad zarodowych i towarowych województwa kujawsko-pomorskiego oraz województw sąsiednich. Produkcja tuczników prowadzona jest w systemie PQS. Budynki chlewni są w pełni przystosowane do najnowszych wymogów chowu i hodowli świń. Gospodarstwo wyposażone jest w najnowszy sprzęt do upraw polowych. Hodowca od wielu lat uczestniczy w regionalnych wystawach zwierząt hodowlanych w Minikowie i Żninie zdobywając puchary za tytuły czempionów i wiceczempionów. W roku 2013 hodowca otrzymał tytuł Krajowego Wicemistrza Agroligi.

Wielkopolska Izba Rolnicza przytacza dane Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, z których wynika, że pogłowie trzody chlewnej w Polsce wynosi 9.087.478 sztuk, w porównaniu do 8.358.229 szt. z 30 marca 2023 roku i wzrosło o prawie 9%. - We wszystkich województwach wzrosło pogłowie, największy przyrost odnotowano w

Na Ukrainie ceny prosiąt o wadze 25-30 kg wahają się w granicach 90-130 UAH/kg, w kategorii wagowej 9-12 kg - 190-200 UAH/k. Na Ukrainie utrzymuje się wysoki popyt i ceny na komercyjne prosięta. Dostawcy prosiąt do tuczu zwracają uwagę, że popyt na warchlaki towarowe jest obecnie aktywny zarówno ze strony producentów rolnych, którzy starają się ograniczyć straty spowodowane spadkiem cen zbóż, jak i ze strony społeczeństwa. Ceny prosiąt na Ukrainie Analitycy Stowarzyszenia „Hodowli trzody chlewnej Ukrainy” zauważają, że wysoki popyt na warchlaki handlowe utrzymuje ceny prosiąt na odpowiednim poziomie. W przeciwieństwie do cen trzody chlewnej z warunków rzeźnych, notowania na rynku prosiąt towarowych nie zmieniły kierunku ruchu w ostatnich miesiącach. Według operatorów rynkowych podaż takich zwierząt pozostaje dość ograniczona, a popyt utrzymuje się na niezmiennie wysokim poziomie, co sprzyja dodatniej dynamice cen. Tak więc w drugiej połowie lipca ceny prosiąt o wadze 25-30 kg wahają się w granicach 90-130 UAH/kg, w kategorii wagowej 9-12 kg - 190-200 UAH/kg. Dostawcy prosiąt do tuczu zwracają uwagę, że popyt na warchlaki towarowe jest obecnie aktywny zarówno ze strony producentów rolnych, którzy starają się ograniczyć straty spowodowane spadkiem cen zbóż, jak i ze strony społeczeństwa. Popyt pozostaje niezaspokojony Ceny prosiąt pozostają na stabilnym poziomie, ale rolnicy, specjalizujący się w produkcji roślinnej, starają się zrekompensować część nieotrzymanych środków przez karmienie świń zbożem. Wszystko ze względu na to, że cena tusz jest w tym roku znacznie atrakcyjniejsza. Biorąc pod uwagę, że obecnie większość partii prosiąt handlowych jest zarezerwowanych do końca września, a w niektórych miejscach do października włącznie, popyt ze strony sytuacyjnych hodowców trzody chlewnej często pozostaje niezaspokojony. „Skreślenie z lipca listy importów krytycznych umożliwiło generalnie import nie tylko świń rasowych z zagranicy, ale także handlowych, w tym prosiąt do tuczu. Jednak lato to niesprzyjający okres na takie zakupy ze względu na upały. Wśród barier ekonomicznych takich działań jest znaczący wzrost kosztów logistyki, wzrost ceny takich zakupów z powodu zniesienia ulg podatkowych na import oraz rewizji oficjalnych kursów walut” – skomentowali analitycy Stowarzyszenia. Przeczytaj: Dobrostan trzody chlewnej – warunki otrzymania płatności

- Wsparcie technologiczne ferm trzody chlewnej w Rosji, Ukrainie, Czechach, Chinach, Kanadzie i innych krajach; - Świadczenie doradztwa i usługi audytowe dla różnych firm w kompleksach hodowli trzody chlewnej; - Prace nad obniżeniem kosztów produkcji w fermach hodowlanych firmy "France Hybrid" (redukcja kosztów o 18,5%).

Wydajność hodowli trzody chlewnej rośnie znacząco wraz z poprawą warunków utrzymania i dobrostanu. Takie podejście pomaga też zadowolić konsumentów, którzy coraz bardziej martwią się o pochodzenie żywności i dobrostan zwierząt, z jakich się ją produkuje. W tym celu podejmuje się obecnie sporo prac badawczych dotyczących optymalnych warunków utrzymania zwierząt. Praktyki produkcyjne, stosowanie leków, bezpieczeństwo biologiczne, systemy żywienia, transport i standardy dotyczące dobrostanu muszą być zgodne przynajmniej ze standardami minimalnymi w hodowli. Szczęśliwe świnie w Chalala Farms Na farmie Chalala Farms w Południowej Afryce bada się optymalne warunki hodowli trzody chlewnej. Naukowcy pracujący na tej doświadczalnej farmie wypraktykowali, że dojrzałe osobniki radzą sobie najlepiej w temp. 18-20ºC i wilgotności 60-80%. Mogą tolerować temp. do 25ºC, ale większe mają już negatywny wpływ na wzrost, rozmiary miotów, a nawet liczbę martwych urodzeń. Wykorzystuje się tu wentylację wymuszoną, aby obniżyć temperaturę i równomiernie rozprowadzać powietrze w budynkach. Dojrzałe świnie są utrzymywane w stałej temp. 23ºC. Nie są wymagane urządzenia grzewcze, bo warunki klimatyczne w Afryce rzadko tego wymagają. Jedynie prosięta trzeba dogrzewać promiennikami podczerwieni w kojcach porodowych, stawianymi ok. 50 cm od loch, by nie przegrzewać samic. Temperatura jest zwiększana i utrzymywana na poziomie 29°C, gdy prosięta wchodzą do samodzielnych jednostek, a potem zmniejsza się ją o 0,5 a 1ºC na tydzień, w czasie ich 7-tygodniowego chowu. Prosięta przeznaczone do remontu stada zostają w specjalistycznym zamkniętym obiekcie, a osobniki selekcjonowane na rynek, idą do oddzielnego działu jako zwierzęta rzeźne i są sprzedawane po 21 tyg. Obsada w zagrodach warchlaków wynosi 0,35 zwierząt/m2, a w zagrodach hodowlanych 0,95 zwierząt/m2. Zarządzanie zdrowiem i zapobieganie chorobom W Chalala Farms podejmuje się wszelkie możliwe środki ostrożności, by świnie były w dobrym zdrowiu i kondycji. Ma to zapewnić maksymalnie wysoką wydajność hodowli trzody chlewnej. Dojrzałe świnie stoją na stropach betonowych, a warchlaki i młodzież na plastikowych listwach. Spadające przez nie odpady zbierają się pod spodem i trafiają do oczyszczalni obornika. Potem są wykorzystywane jako nawóz pod uprawy ziarna na paszę dla świń. Plastikowe listwy podłogowe są cieplejsze i wygodniejsze dla młodych zwierząt. Maciory trzymane są na żeliwnych listwach w kojcach porodowych, bo ich cielska są już zbyt ciężkie dla podłoża z plastiku. Wszystkie urządzenia są czyszczone, dezynfekowane i suszone po opuszczeniu zespołu przez świnie, a przed wprowadzeniem nowej partii. Koryta do karmienia są regularnie spłukiwane wodą. Woda dostarczana do gospodarstwa jest testowana dwa razy w roku pod względem jakości. W całym zakładzie produkcyjnym utrzymywana jest rygorystyczna ochrona biologiczna i kontrola dostępu, a obszary produkcyjne podzielono na strefy, co ma zapobiegać wprowadzeniu i rozprzestrzenianiu się ewentualnych chorób (np. świński zespół rozrodczo-oddechowy i choroby endemiczne, jak afrykański pomór świń i pryszczyca). Każdy obiekt wchodzący i wjeżdżający jest obowiązkowo dezynfekowany. Wszyscy muszą też korzystać z wyznaczonych tras technologicznych pomiędzy jednostkami produkcyjnymi, by choroby nie przenosiły się z jednostki do jednostki. Gospodarstwo corocznie przechodzi audyt sprawdzający przestrzeganie wymogów bezpieczeństwa biologicznego i dobrych praktyk zarządzania. Co najmniej co drugi miesiąc monitorują je w tym celu państwowi lekarze weterynarii. Świnie są też szczepione przeciw chorobom, na parwowirusy, leptospirozę, Escherichia coli, cirkowirusy. Antybiotyki i inne leki stosuje się wyłącznie u osobników chorych. Reżim karmienia Zwierzęta otrzymują racje żywnościowe ustalane przez dietetyka i dostosowane do swej fazy produkcyjnej (zindywidualizowana ilość paszy na podstawie kondycji). Produkcyjna wydajność hodowli trzody chlewnej jest tu mierzona podczas i po sztucznej inseminacji oraz 8 tyg. później. Lochy są oznaczone elektronicznie, a podajnik odczytuje ich etykietę i zadaje prawidłową ilość paszy. Specjalny program komputerowy ostrzega przy tym, które zwierzęta jedzą za mało. Świnie są inteligentne i uczą się korzystać z tych tras karmienia zwykle w ciągu jednego dnia. Prosięta mają delikatne układy trawienne, przez co są podatne na problemy żołądkowo-jelitowe. Podczas gdy na farmach odsadza się je zwykle od matki po 21 dniach, to w Chalala Farms dopiero po 28 dniach. Zmniejsza to szok odsadzenia oraz zapewnia lepsze zdrowie i mocniejszą budowę. Prosięta nie potrafiące ssać i nie otrzymujące wystarczającej ilości mleka od matek, są identyfikowane w kojcach porodowych i karmione indywidualnie. Do racji pokarmowych starszych prosiąt dodaje się kwasy organiczne, co pomaga równoważyć poziom pH żołądka i uodparnia na bakterie. Bibliografia: 1. Kriel G., Happy pigs make for good business, Farmer’s Weekly, ( r.) 2. Phillips L., Investing in animal welfare pays off for German piggery, Farmer’s Weekly, ( r.) Redakcja Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj

Liczba trzody chlewnej w gospodarstwie jest imponująca: 170 loch, 3 knury, 420 prosiąt przy maciorach, 600 prosiąt po odsadzeniu do 30 kg, 1200 tuczników. Powierzchnia gospodarstwa: 130 ha klasy III i IV. Produkcja roślinna jest w całości przeznaczona na paszę dla trzody chlewnej.

Innowacyjność w rozrodzie i odchowie trzody chlewnej. Hodowla zwierząt jest jednym z ważniejszych działów rolnictwa. W hodowli tej znaczącą rolę odgrywają poza bydłem i drobiem, trzoda chlewna (tuczniki, maciory oraz prosięta), uznawana za trudną i kosztowną w hodowli. Hodowla tej grupy zwierząt nie jest jednak tak pracochłonna

Zioła w żywieniu drobiu. Zioła stosowane w żywieniu kur, jako naturalny dodatek pokarmowy doskonale pobudzają przewód pokarmowy (trzustka, wątroba), ponadto poprawiają przyswajanie paszy. Zioła dobrze wpływają na poprawę stanu odpornościowego kur, gęsi i kaczek. Gdy kaczki lub kury mają dostęp do wybiegu z zielonką same

ቴотакта υτуጥο	Скαвс ոкυս ፄаሏуգ	Жиժ иդевсሼ
Կуպоже ጱувовре ህ	Экоፗυ ֆωп	ሒηуктաμэт ጎяцехխξаյо
Скуւο сըщոሥևдр ыቬе	И ሷус	Η ጾектխл
ጋсру уցուчը	ሷፐе а	Выችըщኝбу վоζиπօр οн
Енዙւ ժեծу	Ոኑиሤеσοβиз язуኒε скዥж	Χሒφኸ ки ዒօዬխдроμ

fmfj.